EDİTÖR / NİSAN 2014
Bu yazımda sizlere geç de olsa Berkin Elvan’ı yitirdiğimiz 11 Mart 2014 günkü hislerimi ve düşüncelerimi aktaracağım:
“Sözlerin kifayetsiz, kelimelerin tüm duygusunu yitirdiği yerdeyiz, dar ettiler yavrucağa şu lanet dünyayı! Şeref yine ekmek bulamadı, çünkü şerefsiz doymadı, batsın yıkılsın bu adalet! Haritadan silinsin yerin dibine girsin böyle dünya! Her şeyin laneti size, çocuklarınıza ve o köprü altında yatan insanların, yetimlerin, evladını yitirmişlerin hakkını yiyenlerin üzerine olsun! Bu düzen değişecek ve bu dünyayı dar edenler de cezasını elbet bir gün çekecek. Olmaz olsaydınız keşke…
Berkin Elvan gibi daha devamını üzüntüyle yazabileceğimiz ama yazmak istemediğimiz kardeşlerimiz ölümsüzdür, unutulmayacaklardır! Onlar köpürmüş eşitlik isteğinin en önündeki “meşale” taşıyıcılarıdır.”
Kardeşliğin yüceldiği bir “yaşam” diliyorum…
